رقص هندی
در
سده اول قبل از میلاد در هند، بسیاری از متون رسمی با این نگرش نوشته
می‌شدند که قوانین مدیریت اجتماعی، زندگی خصوصی، نظام زبانی، مبادلات مالی
عمومی، سیاست داخلی، فنون شعر و فنون اجرای نمایش را تدوین کنند. «
ناتیاشاسترای » باراتا مونی اولین متن موجود درباره رقص است.
گرچه موضوع اصلی « ناتیاشاسترا » نمایش است، به موضوع رقص نیز به مقدار قابل توجهی پرداخته‌است. این متن از یک سو به جزیئات حالات مختلف حرکت دست می‌پردازد واز سوی دیگر این حالات حرکت را به دو دسته نرم و شدید تقسیم می‌کند؛ حالت اول معرف شکل رقص « لالیتا » (« لایسا ») و حالت دوم معرف رقص « تنداوا » است.
